چرخه تحریم مسکو؛ تانک غربی، راننده اوکراینی و «سوخت» روسی!
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۱۰۲۴۳
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از راشاتودی، روزنامه آلمانی Handelsblatt نوشته است که ارتش اوکراین برای استفاده از تانک‌ها و ژنراتورهایی که غرب در اختیارش گذاشته، از نفتی استفاده می‌کند که در پالایشگاه‌های مجارستان و ترکیه فرآوری و به بنزین و سوخت تبدیل شده است.
این روزنامه به نقل از مقامات گمرک اوکراین نوشت که غول نفت و گاز مجارستان(MOL) «فروش خود به اوکراین را در ۶ ماه اخیر دوبرابر کرده است»؛ این روزنامه در ادامه اینطور نتیجه‌گیری کرد: «از آنجا که این شرکت عمده نفت خود را از روسیه تامین می‌کند، حالا سوختِ ماشین جنگی اوکراین باید عمدتا از این منبع تامین شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گرچه مجارستان عضو اتحادیه اروپاست اما بوداپست برای واردات نفت خام از روسیه از طریق خط لوله، معافیت ویژه دریافت کرده است. MOL نیز متعاقبا تحت‌الشعاع تحریم‌های اروپا علیه مسکو قرار نگرفته و در مقایسه با بسیاری از شرکت‌های اروپایی، می‌تواند فرآورده‌های نفتی پالایش‌شده را با قیمتی به مراتب کمتر در اختیار کی‌یف بگذارد.
پیش از شروع جنگ جاری، اوکراین می‌توانست حدود ۳۰درصد نیاز داخلی خود را از طریق پالایشگاه «کرمنچوک» در استان پولتاوا که واردات نفتی جمهوری آذربایجان را پالایش می‌کرد، تامین کند. اما این پالایشگاه پس از حمله موشکی روسیه در آوریل ۲۰۲۲، به شدت آسیب دید و تاکنون تنها موفق به احیای ظرفیت محدودی از توان پالایشی خود شده است.
این روزنامه آلمانی همچنین مدعی شده که هرچند کی‌یف کاملا به واردات وابسته است، اما در اوکراین هیچ کمبود سوختی وجود ندارد. حتی باوجود افزایش مصرف به‌دلیل تامین سوخت برای تانک‌های و زره‌پوش‌های ناتو، به نظر می‌رسد برای ژنراتورهایی که غرب، زمستان پارسال برای اوکراین ارسال کرد، سوخت دیزلی زیادی وجود داشته باشد. این ژنراتورها پارسال به منظور جبران قطعی برق به دلیل حملات مسکو به شبکه برق اوکراین، به این کشور ارسال شد.
میکال پازکوفسکی، تحلیلگر موسسه اروپای مرکزی، به این روزنامه گفت: تحویل سوخت از لهستان عمدتا از طریق قطار انجام می‌شود. سوخت اسلواکی و مجارستان با خط لوله به دست اوکراین می‌رسد و از رومانی نیز، ابتدا با کشتی و سپس با قطار تحویل می‌شود.
آمریکا و کشورهای گروه هفت(G۷) دسامبر پارسال، در راستای تشدید تحریم‌ها، برای نفت روسیه سقف قیمت تعیین و شرکت‌های ترابری و بیمه‌ای را از جابجایی و بیمه محموله‌هایی بالاتر از بشکه‌ای ۶۰دلار ممنوع کردند. در ماه فوریه نیز محدودیت‌های مشابه درباره فرآورده‌های نفتی روسیه اعمال شد. مسکو در واکنش، فروش نفت و فرآورده‌های نفتی به هر کسی که از قانون سقف قیمت پیروی کند را ممنوع و استفاده از دلار در این معاملات را غیرمجاز اعلام کرد.
کد خبر 5846009منبع: مهر
کلیدواژه: راشاتودی خبرگزاری مهر جمهوری آذربایجان لهستان بوداپست رومانی اوکراین ایالات متحده امریکا نفت روسیه مجارستان مسکو ناتو ترکیه اروپا ارتش اوکراین روسیه رژیم صهیونیستی اوکراین عراق سوئد نتانیاهو ایالات متحده امریکا قرآن فلسطین قرآن کریم اصلاحات قضایی ولادیمیر پوتین جنگ اوکراین تل آویو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۱۰۲۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزارش جالب دویچه‌وله؛ روش های دور زدن تحریم ها ازسوی ایران و روسیه | چین در ظاهر هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ در عوض...
به گزارش همشهری آنلاین، دویچه‌وله در تحلیلی که به ارزیابی تحریم‌های غرب اختصاص داشت، نوشت: ایران ۴۰ سال است که با تحریم‌های غرب زندگی می‌کند اما هرگز سرعت تحریم شدنش به اندازه روسیه نبوده است. ایران می‌داند، چین می‌داند و ظاهراً دولت آمریکا هم می‌داند مبنی بر اینکه با وجود تحریم‌های موجود علیه صنعت نفت جمهوری اسلامی، نفت ایران با حجم بی‌سابقه به چین ارسال می‌شود. خاویر بلاس، ستون‌نویسی که مباحث مرتبط با انرژی و کالاها را برای بلومبرگ پوشش می‌دهد، اخیراً توضیح داد که چگونه نفت ایران به چین می‌رسد. اگر دولت چین را باور دارید، این کشور هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ صفر. حتی یک بشکه. در عوض، مقدار زیادی نفت خام از مالزی وارد می‌کند. به حدی که طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور به نوعی بیش از دو برابر بیشتر از تولید واقعی مالزی از آن کشور نفت می‌خرد.
با تغییر نام نفت ایران، مالزی در سال گذشته پس از عربستان، روسیه و عراق به چهارمین تامین‌کننده بزرگ نفت خارجی چین تبدیل شد. سال‌هاست که ایران از امارات به عنوان مرکز دور زدن تحریم‌ها استفاده کرده است. دبی، یکی از هفت امارت امارات، دروازه ورود کالاهای ممنوعه غیر از نفت به ایران است. تهران مدت‌هاست که زنجیره‌های تامین خود را تغییر داده تا تقریبا همه چیزهایی که توسط آمریکا یا اتحادیه اروپا تحریم شده، به دست آید.
پس از تحریم‌های غرب، روسیه مجبور شد مسیرهای تجاری مشابهی ایجاد کند تا از تامین پایدار کالاهای حیاتی برای اقتصاد خود اطمینان حاصل کند. جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای مرکزی برای دور زدن تحریم‌ها ایده‌آل بوده‌اند، زیرا کشورهایی مانند قزاقستان یا قرقیزستان بخشی از اتحادیه گمرکی با مسکو هستند. علاوه‌بر این، فواصل بسیار زیاد، کنترل تحریم‌ها را عملاً غیرممکن می‌کند؛ قزاقستان به تنهائی بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر با روسیه مرز مشترک دارد.
به‌عنوان مثال، به‌دلیل استراتژی تحریم‌های روسیه، ارمنستان شاهد افزایش تقریباً ۱۰۰۰درصدی واردات خودروها و قطعات آلمانی در سال گذشته بود. بر اساس آخرین داده‌های ارائه‌شده توسط پایگاه داده جهانی ردیابی تحریم‌ها، روسیه تحریم‌شده‌ترین کشور جهان است. با این حال، اقتصاد روسیه سال گذشته رشد قابل‌توجهی معادل ۳.۶درصد را تجربه کرد و به گفته وزیر دارایی، کرملین انتظار دارد که نرخ رشد در سال ۲۰۲۴ «در همان سطح» باقی بماند. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد روس‌ها را تایید می‌کند و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را ۳.۲درصد تعیین می‌کند.
تحریم‌های مالی، دسترسی بانک‌های روسیه به بازارهای مالی بین‌المللی را محدود و آنها را از سیستم بانکی مهم و حیاتیِ سوئیفت (SWIFT) که عامل انجام اکثر نقل‌وانتقالات بین‌المللی پول و اوراق بهادار است، خارج کرده‌اند. علاوه‌بر این، بانک مرکزی روسیه از دسترسی به ذخایر هنگفت خود که در کشورهای G۷ قرار دارد، محروم شده است. نکته قابل‌توجه این است که تنها تحریم‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان اعمال می‌شوند از نظر قانونی برای همه کشورهای جهان الزام‌آور هستند. در واقع چند کشور مانند هند، برزیل و چین وجود دارند که به این تحریم‌ها پایبند نبوده‌اند.
با وجود عدم‌قابلیت اجرای کامل تحریم‌ها توسط غرب، چرا این کشورها همچنان به اعمال آنها ادامه می‌دهند؟ به گفته کریستین فون سوست، کارشناس تحریم‌ها در مؤسسه آلمان برای مطالعات جهانی و منطقهای، «اگر هیچ تحریمی اعمال نمی‌شد، تقریباً مانند حمایت ضمنی بود، یا انگار کسی به حمله روسیه پاسخ نمی‌دهد.»
واشنگتن قصد دارد چند بانک چینی را هدف قرار دهد تا از اعمال تحریم‌های غرب اطمینان حاصل کند. دولت جو بایدن، می‌خواهد پکن را از سیستم مالی جهانی کنار بگذارد تا جریان تامین مالی ماشین‌آلات جنگی روسیه را متوقف کند.
در اتحادیه اروپا، ژانویه سال گذشته فردی به نام دیوید اوسالیوان، فرستاده ویژه تحریم‌ها از ایرلند، برای مشارکت در تلاش‌های دیپلماتیک به منظور اجرای رژیم تحریم‌های این اتحادیه، منصوب شد. وظیفه او همچنین این است که برای مثال به کشورهای همسایه روسیه سفر کند و دولت‌های آنجا را متقاعد کند که تحریم‌ها را با جدیت بیشتری اجرا کنند. مشکل کلی این است که هم روسیه و هم ایران، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها دارند.
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲